Je rugpijn eindelijk doorbreken?
rugpijn eindelijk doorbreken?
Jarenlange rugpijn. “Het zit hier,” en hij tikte met twee vingers op de plek net boven zijn bekken. Niet dramatisch, niet wanhopig. Hij was gewoon moe van altijd diezelfde spanning. En na één sessie voelde hij die spanning wegebben. Dit is hoe we het hebben aangepakt.
begin bij je ademhaling
We begonnen niet met “oefeningen”, maar met ademhaling. Zijn ribbenkast stond in het begin wat naar voren geduwd, zoals zo vaak bij mensen met rugklachten. Met elke rustige uitademing sloten de ribben een beetje, alsof je een rits omhoogtrekt die net past. Zijn gezicht ontspande.
vooruit bewegen zonder te duwen
Daarna liet ik hem vooruit bewegen, maar niet door zich te duwen. “Buig je knieën eerst,” zei ik. We deden een minuscule kniebuiging, bijna onzichtbaar. Je zag meteen het verschil: wanneer je jezelf naar voren duwt, schieten ribben graag vooruit. Vaak dat gebeurt dat sneller dan bekken en oor. Met de kniebuiging bleven ze samen. De lijn bleef netjes gestapeld. Zijn rug hoefde even niets op te vangen.
de voeten moeten rollen
We gingen naar de voeten. “Voel je hiel,” zei ik. “Laat je gewicht rollen naar de middenvoet en dan pas naar de voorvoet.” Hij keek me aan zoals mensen kijken wanneer ze iets bekends opnieuw ontdekken. Veel voeten zijn stijf geworden door schoenen, steunzolen, noem maar op. En die voetboog leert dan minder makkelijk verkorten en verlengen. We wachtten. Soms gebeurt het pas als je stopt met duwen. En daar was het: een kleine golf door zijn voet, van hiel naar midden naar voor. “Dat dus,” zei ik. “Onthoud dat gevoel.”
nu naar het bekken
Nu het bekken. Ik liet hem zijn bekken roteren, omhoog en omlaag komen, het gewicht van links naar rechts verplaatsen, kantelen. Geen grote show, geen pijnprikkel. Gewoon ruimte maken. Zijn rug bleef buiten de discussie, en precies daardoor werd het stiller daar.
Toen was het tijd om te hingen. “Je heupen moeten het werk doen,” zei ik. We begonnen zittend. Een langzame neerwaartse knik vanuit de heup, alsof je een lade opent die je niet wil laten kletteren. Zijn rug bleef neutraal, geen extra kronkel. Pas daarna stonden we recht. Zelfde beweging, andere context. Knieën licht buigen, blijven ademen, oor–ribben–bekken in één lijn. Het lijkt technisch, maar eens je dat begrijpt, gaat er een nieuwe wereld voor je open.
En dan was het tijd om alles samen te brengen: de knie die buigt, de voet die ontspannen blijft, het bekken dat de beweging leidt, de rug die neutraal blijft. Dus ik liet hem proeven van mijn favoriete oefening: de kickstand hinge. Voel je je bil rekken? En de hamstring die mee wil doen?” vroeg ik. Hij knikte overduidelijk “ja”. Ik merkte gewoon aan zijn gezicht hoe de druk van de lage rug weggleed.
Vergeet je ribben niet
We eindigden bij de ribbenkast. Tijdens wandelen of lopen wil je ribbenkast losjes roteren ten opzichte van je bekken. Veel mensen “roteren” door de lage ribben naar voren te duwen. Dat is geen draaien, dat is opnieuw naar voor vallen. We deden standing ribcage rotations: klein, gecontroleerd, met de schuine buikspieren die zacht aansnappen alsof ze je van binnenuit begeleiden. Ademhaling voegden we eraan toe. Met als resultaat: de rotatie werd rond, alsof je rond een paal draait in plaats van in een hoek afslaat.
Tot slot brachten we bekken en ribbenkast in gesprek met elkaar. We draaiden naar één kant en volgden wat er vanzelf gebeurde: de voetboog aan die kant kwam iets omhoog, het gewicht ging richting hiel, de knie strekte, het bovenbeen draaide naar buiten, de heup naar binnen, en ineens deden zijn adductor en hamstring mee.
de opluchting in zijn ogen
Hij stond recht, keek even verbaasd om zich heen en tikte opnieuw boven zijn bekken. “de spanning is weg,” zei hij. Niet als wonder, wel als logica. Alsof je een stoel eindelijk op alle vier poten neerzet.
En dat is het eigenlijk: geen trucjes, wel principes. Adem die je “stack” herstelt. Kniebuiging vóór je je verplaatst. Voeten die rollen van hiel naar midden naar voorvoet. Heupen die werken, een rug die neutraal mag blijven. Rotatie die echt draait in plaats van duwt.
En ja, rugpijn is multifactorieel. Als slaap hapert, stress hoog staat, voeding rommelig is en beweging de hele dag in één houding gevangen zit, dan blijft je onderrug vaak spanning bewaren. Maar precies daarom begin ik graag hier: met simpele bouwstenen die je zelf kunt voelen, herhalen, en meenemen in elke stap die je zet.
